De hoofdregel in het DWU is dat de aangever schuldenaar is, voor de aangifte rechten afdraagt en tevens de verantwoording van de aangifte op zich neemt. Wanneer de constructie anders wordt opgezet dan dat de aangever rechten afdraagt, dan moet de betaler en/of de zekerheidsteller opgegeven worden. Dit betekent dat de betaler of de zekerheidsteller nooit gelijk kan zijn aan de aangever, in dat geval worden deze velden niet gevuld. 

De betaler en de zekerheidsteller worden dus alleen bij invoer gebruikt en alleen wanneer deze afwijkt van de aangever. Het gaat bij deze rollen om de vraag wie de financiële afhandeling van de aangifte op zich neemt. Volgens de Belastingdienst douane zijn alle actieve gedragingen, zoals betalen van de dienst om aangifte te doen (ook wanneer die afwijken van de in het contract tussen de opdrachtgever en de aangever gekozen vorm van vertegenwoordiging) een acceptatie van de inhoud van de aangifte met alle mogelijke gevolgen van dien.